Dracula vlad-tepes

Luer & R.Escobar 1981
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothalidinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dracula vlad-tepes

Występowanie:

Kolumbia. Spotyka się je we wschodnich Kordylierach w departamencie Santander. Rosną epifitycznie w lasach w pobliżu Virolin na wysokości 2500 m.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 24°C i -1°C.
Średnia wilgotność około 70% przez cały rok.
Opady od 51 mm w styczniu do 160 mm w październiku.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 19/9°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: Kwitnie od listopada do stycznia i od kwietnia do maja.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to średni do dużego, tworzący gęste kępy epifit sympodialny o grubych korzeniach.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwa ma 2-5 cm długości. Gruba, prosta, łodygowata pseudobulwa jest otoczona 2-3 luźnymi, rurkowatymi osłonkami. 

Liście:

Liście mają 12-20 cm długości, wliczając w to mało wyraźne ogonki, i 1,5-2,5 cm szerokości. Pojedynczy prosty, wąsko-owalny liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Jest on nieco skórzasty, ze zgrubieniem na spodniej stronie, ma ostro zakończony wierzchołek i stopniowo zwęża się, tworząc przy podstawie podłużnie złożony ogonek.  

Kwiatostan:

Pęd kwiatowy ma 9-12 cm długości. Poziomy lub zwisający pęd kwiatowy wyrasta u podstawy pseudobulwy. Kwiaty pojawiają się kolejno w luźnym, kilkukwiatowym gronie na szczycie każdego pędu kwiatowego. Każdy kwiat ma szypułkę o długości 1,5-1,8 cm i ciemno-purpurową zalążnię o długości 0,7-0,8 cm.   

Kwiaty:

Kilka na kwiatostanie. Płatki okółka zewnętrznego są gładkie na zewnątrz, koloru kremowego z purpurowymi plamkami. Są one rzadko owłosione wewnątrz i tu wzdłuż brzegów mają kolor jasno żółty, czasem rozciągający się na jedną trzecią płatka, a pozostałe dwie trzecie pozostaje purpurowo-czarne. Długi, wysmukły, purpurowo-czarny ogonek sterczy sztywno na zewnątrz z końca każdego płatka. Płatki okółka wewnętrznego są żółte z ciemno-purpurowymi plamkami. Warżka jest różowa, a prętosłup biały. Płatki okółka zewnętrznego są szeroko jajowate do nieco zaokrąglonych i mają zaokrąglone koniuszki gwałtownie przechodzące w długie, wysmukłe ogonki o długości 5,0-8,5 cm. Płatek grzbietowy ma 1,6-1,8 cm długości i 2,0-2,5 cm szerokości. Jest on połączony przy podstawie z bocznymi płatkami zewnętrznymi na długości około 0,8-0,9 cm, tworząc szeroko otwarty kwiat. Boczne płatki zewnętrzne mają długość 2,0-2,2 cm i szerokość 2,1-2,3 cm. Są połączone wzdłuż wewnętrznych brzegów na długości około 1,5 cm, tworząc szeroki, głęboki lejek. Płatki okółka wewnętrznego są eliptyczne do wydłużonych i mają 0,4 cm długości i 0,23 cm szerokości. Łyżeczkowata warżka ma około 0,8 cm długości i 0,7 cm szerokości, a epichile, które jest poprzecznie eliptyczne, ma 0,4 cm długości i 0,7 cm szerokości, jest głęboko wklęśnięte i ma zakrzywione, ząbkowane brzegi. Wewnątrz "łyżeczki" jest 9 mniej lub bardziej wyraźnych żyłek wychodzących ze środka. Hypochile ma około 0,4 cm długości i szerokości, proste brzegi, szczelinę na środku, oraz wklęsłą podstawę, która jest połączona z podstawą prętosłupa. Półcylindryczny prętosłup ma około 0,55 cm długości i grubą podstawę o długości 0,3 cm.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodnolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 18-20°C, a średnia temperatura nocy 9-11°C, z amplitudą dobową 8-11°C. Jeżeli dysponujemy chłodzącym nawilżaczem powietrza, to storczyk ten będzie dobrze rósł umieszczony blisko wylotu zimnego, wilgotnego powietrza.  

Światło:

12000-18000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Przez cały rok opady są niewielkie do umiarkowanych i właściwie nie ma wyraźnego okresu suchego. Prawdopodobnie jednak w naturalnym siedlisku jest bardziej wilgotno niż to wynika ze średniej opadów. Uprawiane rośliny w fazie aktywnego wzrostu należy często podlewać, ale trzeba zastosować doskonały drenaż i nigdy nie dopuszczać do tego, aby podłoże wokół korzeni było zleżałe ani rozmoknięte. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Zwisające albo rosnące w dół kwiatostany pojawiają się u spodu rośliny, więc trzeba je uprawiać zamocowane na podkładkach albo w ażurowych wiszących koszykach. Uprawa epifityczna wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania.  W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Wielu hodowców uważa, że utrzymanie odpowiednio wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc używają wiszących koszyków wyłożonych mchem torfowcem i wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem, takim jak średniej granulacji kora jodłowa albo pocięte włókna paproci drzewiastej. Do takiej mieszaniny często dodaje się także materiały rozluźniające podłoże, ale równocześnie zatrzymujące część wilgoci, na przykład perlit i pocięty mech torfowiec. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Niektórzy hodowcy polecają stosowanie wyłącznie luźno upakowanego nowozelandzkiego mchu torfowca, ale rośliny w nim uprawiane muszą być przesadzane co 9-12 miesięcy. Rośliny powinny być przesadzane, gdy podłoże zaczyna się rozkładać, albo gdy wyrastają z doniczek. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają pojawiać się nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie.  

Wilgotność powietrza:

70-75% przez cały rok, ale w naturalnym siedlisku wilgotność może być nieco wyższa.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych miejscach, w warunkach krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.